De kinderen van de Alma School
Door: Eline
Blijf op de hoogte en volg Eline
14 September 2014 | Zuid-Afrika, Pretoria
Maandag 8 en dinsdag 9 september:
Maandags zijn we weer vroeg uit de veren gegaan zodat we om 8 uur bij de SPD zouden zijn. Elke ochtend moeten we ons hier inchecken aan de hand van een apparaat welke onze vingerafdruk registreert. Hierna rijden we nog een stukje verder naar de school. Onze werktijden zijn ma - do 8.00-16.00 op de Alma School en in de middag bij de SPD. En op vrijdagochtend enkel bij de Alma School. Bij de Alma School werkt Jane, de enigste fysiotherapeut binnen de school. Wel werken er nog enkele arbeidstherapeuten. De school heeft in totaal 81 werknemers; juffen, klassenbegeleiders, administratie en overig personeel. De kinderen worden in de ochtend opgehaald van huis en naar de school gereden in speciale Alma schoolbusjes. Het merendeel van de kinderen is zwart, maar ook de blanke kinderen worden goed vertegenwoordigd. De beperkingen van de kinderen lopen uiteen van cerebrale parese, open ruggetje, en velen verstandelijk beperkt. Bij het geven van fysiotherapie worden veel CP-kindjes geholpen met lopen, strekken van de rug en heupen. Het leren kruipen, lopen en het mobiel houden van spastische ledematen behoort tot onze taak. We geven veel balansoefeningen en leren de kinderen zelf in het rolstoeltje te gaan zitten, zelf opkomen vanuit zit en de andere transfers. We halen de kinderen op uit de klas en gaan met ze naar een best groot zaaltje waar allerlei attributen staan om therapie te geven. De kinderen spelen veel, dit is erg belangrijk voor de ontwikkeling, lichamelijk en het maken van vriendjes en vriendinnetjes.
In de ochtend beginnen Esther en ik met een rondje langs verschillende groepen. Kinderen met CP (Cerebrale Parese) kunnen een beperking hebben aan een lichaamzijde, beide beentjes of aan alle ledematen. De beperking kan zich op verschillende manieren uiten; of weinig spierkracht of spasticiteit. Hierdoor veranderd de houding van de kinderen, bijvoorbeeld veel buiging in de heupjes van de kinderen. Het is erg belangrijk voor ze om gewicht te leren dragen op de benen. We zetten deze kinderen in de zogenoemde sta-raampjes, waarin voor strekking van het lichaam wordt gezorgd. De kinderen blijven zo'n half uur in dit sta-raampje staan en kunnen gedurende deze tijd rustig eten of spelen.
Daarna wordt er gekeken wat de andere taken zijn van die dag, enkele individuele therapieën, groepstherapieën en het correct instellen van de rolstoeltjes. De kinderen moeten tijdens het zitten 90 graden buiging hebben in de heupen, 90 graden buiging in de knieën en netjes met de voeten op een steuntje kunnen staan. Het is voor de enigste fysiotherapeut een grote klus om de rolstoeltjes goed af te stellen, het gebruik van gereedschap is nodig als een hamer, schroevendraaier ed.
Zoals ik eerder al heb aangegeven is het een erg mooie school. De sfeer is goed en het personeel is erg behulpzaam en geïnteresseerd in ons. In de pauze om half 11 wordt er gezamenlijk koffie of thee gedronken, erg gezellig!
Gedurende de week worden onze taken steeds duidelijker en komen we er al aardig goed in. Ook het project krijgt vorm. We zijn bezig geweest met het zoeken van geschikte kinderen welke de capaciteit hebben om onze instructies te verstaan en uit te voeren. De taal zal soms nog lastig zijn omdat naast Engels en minimaal Zuid-Afrikaans en ook nog vele zwart-talen gesproken worden onder de kinderen. Het is de bedoeling dat wij de kinderen therapie gaan geven, zonder het gebruik van attributen. Enkel het eigen lichaam, het contact met leeftijdgenootjes en het contact met de grond. Het doel is zelfvertrouwen vergroten door motiveren en het geven van complimenten. De creativiteit van de kinderen speelt een grote rol in de therapie. Alles is goed, niets is fout. Het is nog lastig om precies aan te geven hoe het gaat lopen, omdat er veel van de kinderen moet gaan komen.
Op zaterdag zijn we met vrienden van Theodore en met Johan naar een Oktoberfest geweest bij een Duitse School in Pretoria. Het is vreemd om een feest dat normaal zo dicht bij NL gevierd wordt, nu te vieren in het verre ZA! Het was erg gezellig en foto's zullen volgen :)
Ik houd jullie op de hoogte! Tot snel!
Maandags zijn we weer vroeg uit de veren gegaan zodat we om 8 uur bij de SPD zouden zijn. Elke ochtend moeten we ons hier inchecken aan de hand van een apparaat welke onze vingerafdruk registreert. Hierna rijden we nog een stukje verder naar de school. Onze werktijden zijn ma - do 8.00-16.00 op de Alma School en in de middag bij de SPD. En op vrijdagochtend enkel bij de Alma School. Bij de Alma School werkt Jane, de enigste fysiotherapeut binnen de school. Wel werken er nog enkele arbeidstherapeuten. De school heeft in totaal 81 werknemers; juffen, klassenbegeleiders, administratie en overig personeel. De kinderen worden in de ochtend opgehaald van huis en naar de school gereden in speciale Alma schoolbusjes. Het merendeel van de kinderen is zwart, maar ook de blanke kinderen worden goed vertegenwoordigd. De beperkingen van de kinderen lopen uiteen van cerebrale parese, open ruggetje, en velen verstandelijk beperkt. Bij het geven van fysiotherapie worden veel CP-kindjes geholpen met lopen, strekken van de rug en heupen. Het leren kruipen, lopen en het mobiel houden van spastische ledematen behoort tot onze taak. We geven veel balansoefeningen en leren de kinderen zelf in het rolstoeltje te gaan zitten, zelf opkomen vanuit zit en de andere transfers. We halen de kinderen op uit de klas en gaan met ze naar een best groot zaaltje waar allerlei attributen staan om therapie te geven. De kinderen spelen veel, dit is erg belangrijk voor de ontwikkeling, lichamelijk en het maken van vriendjes en vriendinnetjes.
In de ochtend beginnen Esther en ik met een rondje langs verschillende groepen. Kinderen met CP (Cerebrale Parese) kunnen een beperking hebben aan een lichaamzijde, beide beentjes of aan alle ledematen. De beperking kan zich op verschillende manieren uiten; of weinig spierkracht of spasticiteit. Hierdoor veranderd de houding van de kinderen, bijvoorbeeld veel buiging in de heupjes van de kinderen. Het is erg belangrijk voor ze om gewicht te leren dragen op de benen. We zetten deze kinderen in de zogenoemde sta-raampjes, waarin voor strekking van het lichaam wordt gezorgd. De kinderen blijven zo'n half uur in dit sta-raampje staan en kunnen gedurende deze tijd rustig eten of spelen.
Daarna wordt er gekeken wat de andere taken zijn van die dag, enkele individuele therapieën, groepstherapieën en het correct instellen van de rolstoeltjes. De kinderen moeten tijdens het zitten 90 graden buiging hebben in de heupen, 90 graden buiging in de knieën en netjes met de voeten op een steuntje kunnen staan. Het is voor de enigste fysiotherapeut een grote klus om de rolstoeltjes goed af te stellen, het gebruik van gereedschap is nodig als een hamer, schroevendraaier ed.
Zoals ik eerder al heb aangegeven is het een erg mooie school. De sfeer is goed en het personeel is erg behulpzaam en geïnteresseerd in ons. In de pauze om half 11 wordt er gezamenlijk koffie of thee gedronken, erg gezellig!
Gedurende de week worden onze taken steeds duidelijker en komen we er al aardig goed in. Ook het project krijgt vorm. We zijn bezig geweest met het zoeken van geschikte kinderen welke de capaciteit hebben om onze instructies te verstaan en uit te voeren. De taal zal soms nog lastig zijn omdat naast Engels en minimaal Zuid-Afrikaans en ook nog vele zwart-talen gesproken worden onder de kinderen. Het is de bedoeling dat wij de kinderen therapie gaan geven, zonder het gebruik van attributen. Enkel het eigen lichaam, het contact met leeftijdgenootjes en het contact met de grond. Het doel is zelfvertrouwen vergroten door motiveren en het geven van complimenten. De creativiteit van de kinderen speelt een grote rol in de therapie. Alles is goed, niets is fout. Het is nog lastig om precies aan te geven hoe het gaat lopen, omdat er veel van de kinderen moet gaan komen.
Op zaterdag zijn we met vrienden van Theodore en met Johan naar een Oktoberfest geweest bij een Duitse School in Pretoria. Het is vreemd om een feest dat normaal zo dicht bij NL gevierd wordt, nu te vieren in het verre ZA! Het was erg gezellig en foto's zullen volgen :)
Ik houd jullie op de hoogte! Tot snel!
-
14 September 2014 - 15:35
Dodi En Wouter:
Dit klinkt allemaal erg leerzaal, gezellig en super leuk!
Dikke kus vanuit Nederland! X van ons -
14 September 2014 - 16:53
Anita Siemerink:
Hey Eline,
op zoek naar iemand uit Elburg, die tijdelijk in Zuid-Afrika is, kwam ik jou tegen... Oh ja, dat is Eline, die op de Akker stage liep en ook naar Zuid-Afrika zou gaan. Gaaf joh, dat het er van is gekomen, dat je daar nu bent en je droom werkelijk uitkomt! Heb wel even wat van je blogs gelezen. En je foto's gekeken. Bijzonder hoor! Wens je daar een hele fijne tijd. Geniet vooral van alle fijne dingen! Zorg goed voor de mensen daar maar zeker ook voor jezelf. En dat het een waardevolle ervaring mag zijn in je leven en zinvol voor je studie! Enjoy!
Groet, Anita Siemerink
Fs de Akker, vrijdagmorgen 8.45 ;)
-
16 September 2014 - 12:10
José Reuvekamp:
Hoi Eline,
Mooi verhaal weer. En wat goed werk doen jullie voor deze kinderen.
Foto's zijn ook gaaf. Succes daar en tot schrijfs.
Groeten José en fam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
